“دراگان اسکوچیچ” (Dragan Sko?i?) متولد 3 سپتامبر 1968، فوتبالیست سابق و مربی فعلی کروات است که سابقه سرمربیگری در تیم فوتبال ملوان بندرانزلی در لیگ برتر سیزدهم ایران و فولادخوزستان را دارد. او در مصاحبه‌ای اعلام کرد علاقه‌مند است هدایت تیم ملی ایران را بپذیرد.
چهارمین روز جشنواره فیلم کن با نمایش فیلم «ناهید» ساخته آیدا پناهنده همراه بود، داستان زندگی مادری که با باورهای اشتباه اجتماعی در مبارزه است.
پناهنده که اولین تجربه بلند سینمایی‌اش را با فیلم «ناهید» تجربه کرده است در پاسخ به سوالی درباره چگونگی آغاز این پروژه سینمایی گفت: برای سال‌ها هنگامی که من و همکار فیلمنامه‌نویسم نوشتن یک فیلمنامه را شروع می‌کردیم، زنی جوان به ذهن ما خطور می‌کرد که پسر سرکش و نامنظمی دارد، همیشه سعی داشتیم این شخصیت را در داستان خود بگنجانیم اما داستان هیچ وقت آن‌طور که می‌خواستیم پیش نمی‌رفت و ما هم از این شخصیت صرف نظر می‌کردیم اما در نهایت به داستانی خوب برای او رسیدیم. من و ارسلان امیری بدون حضور پدر، بزرگ شدیم و شاهد تلاش مادران برای اثبات خودشان به عنوان زنی مستقل در جامعه سنتی ایران بودیم.
او در ادامه افزود: از همان ابتدا که نگارش فیلمنامه را آغاز کردم، می‌دانستم بهترین زمان برای فیلمبرداری فصل پاییز است چرا که فضای ابری و خاکستری شهر به خوبی منعکس کننده روحیات درون قهرمان زن داستان و دیگر شخصیت‌های فیلم است و به غنای بصری فیلم افزوده است. من همچنین باید در مورد رنگ لباس بازیگران دقت زیادی می‌کردم و از رنگ‌های سرد و خنثی برای تأکید بر تأثیر رنگ قرمز به عنوان یک عنصر نمادین استفاده می‌کردم.
عوامل فیلم ناهید در جشنواره کن
کارگردان «ناهید» درباره بازیگران این فیلم نیز عنوان کرد: ساره بیات بازیگر درخشانی است که به ویژه برای بازی در فیلم برنده اسکار «جدایی» شناخته شده است اما من نمی‌خواستم هیچ ارتباطی بین نقش او در فیلم جدایی و فیلمم ایجاد کنم. او بازیگر احساسی است که می‌تواند بدون ادا کردن حتی یک کلمه، احساسات گوناگون را منتقل کند.
پژمان بازغی نیز بازیگر با تجربه‌ای است که در جریان فیلمبرداری به هوش و ذکاوت او حسادت می‌کردم. او پیشنهادها و ایده‌های من را سریع درک می‌کرد و آنها را به خوبی در بازی‌اش به کار می‌بست و رابطه احساسی او با بازیگر اصلی و سایر بازیگران بسیار خوب بود.
«پناهنده» در پاسخ به سوالی درباره دیدگاهش درباره صنعت فیلمسازی در ایران نیز گفت: در میان کشورهای خاورمیانه ایران تنها کشوری است که سینمای خود را در سطح جهانی صادر می‌کند و سینماگرانی چون کیارستمی، فرهادی، بنی اعتماد و بسیاری دیگر نقش مهمی در بسط و گسترش فرهنگ ما داشته‌اند. ما نمی‌توانیم به راحتی آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها فیلم بسازیم چرا که بودجه یکسانی با آنها نداریم. دست‌های ما بسته است و نمی‌توانیم رویاهایمان را به عمل برسانیم.
وی در ادامه تصریح کرد: در تمام کارهایم تنها منبع الهام هنری‌ام خود زندگی بوده است، البته چیز دیگری نیز وجود دارد که بدون آن زندگی‌ام بی‌معنا خواهد بود و آن ادبیات است. تاکنون فیلم‌هایی از «تارکوفسکی»، «برگمن»، «کیارستمی»، «آیاری»، «اوزو»، «کوروساوا»، «بیلی وایلدر»، «جین کمپیون»، «کوبریک» و «کاپولا» را تماشا کرده‌ام.
آیدا پناهنده در انتها درباره پروژه بعدی سینمایی خود نیز گفت: فیلمنامه‌ای که هم اکنون در حال کار کردن روی آن هستم درباره عشق است، دو زن از دو نسل متفاوت که یکی باید به نفع دیگری کنار برود، این فیلم بیشتر روانکاوانه است تا یک فیلم اجتماعی.
شبکه لس‌آنجلسی «کانال یک» با مدیریت «شهرام همایون» (کلاه‌بردار و شیاد فراری) که ارتباط نزدیکی با خاندان پهلوی به‌ویژه «فرح پهلوی» دارد و هرساله کمک‌های دلاری بسیاری از آنها دریافت می‌کند، با دعوت از یک همجنس‌باز پرحاشیه بار دیگر چهره پلید و غیراخلاقی خود را افشا کرد.
شبکه ماهواره‌ای لس‌آنجلسی که در سالهای اخیر با کاهش شدید مخاطبین مواجه شده‌اند، از هر شیوه‌ای برای جذب بیننده استفاده می‌کنند.
دراین راستا شبکه لس‌آنجلسی «کانال یک» با دعوت از «سرین بدیعی» بازیگر سلطنت‌طلبِ فیلم‌های هرزه‌نگاری و فرزند یکی از مسئولان ساواک رژیم پهلوی، همچون رسانه‌های زرد ضدانقلاب، تلاش کرد بر تعداد ناچیز مخاطبین خود بیفزاید.
«سرین بدیعی» 35 ساله ساکن آمریکا و فرد منحرفی است که با لقب «شاهزاده سرزمین پارس» در فضای مجازی تصاویر رابطه جنسی خود با پسران جوان را منتشر می‌کند. انحراف و فساد وی آنقدر علنی و شنیع شد که چند ماه پیش توسط پلیس کالیفرنیا بازداشت و البته سپس با قید ضمانت به‌طور موقت آزاد شد. او در شبکه‌های اجتماعی به پیروان ادیان الهی توهین می‌کند و به حمایت از خاندان منحوس پهلوی می‌پردازد.
«سرین بدیعی» فرزند «سرهنگ امیرحسین بدیعی» یکی از نظامیان بلندپایه ارتش و رئیس ساواک قم در رژیم پهلوی است که پدرش در ابتدای انقلاب به جرم ارتکاب جنایت علیه هموطنان خود به اعدام محکوم شد. وی فرزند نامشروع سرهنگ بدیعی و یک فاحشه یهودی مقیم ایران است که بعد از انقلاب به‌صورت ناخواسته به دنیا آمد. او خود را حامی«فرح پهلوی (دیبا)» و «ربع پهلوی» می‌داند.
شبکه لس‌آنجلسی «کانال یک» با مدیریت «شهرام همایون» (کلاه‌بردار و شیاد فراری) که ارتباط نزدیکی با خاندان پهلوی به‌ویژه «فرح پهلوی» دارد و هرساله کمک‌های دلاری بسیاری از آنها دریافت می‌کند، با دعوت از یک همجنس‌باز پرحاشیه بار دیگر چهره پلید و غیراخلاقی خود را افشا کرد.
گفتنی است، بر اساس گفته‌های برخی نزدیکان خاندان منحوس پهلوی، دو انجمن مستهجن و هرزه‌نگاری فارسی در فضای مجازی مرتبط با شبکه مخوف «فرح پهلوی» می‌باشد و حمایت‌های مالی وی مشغول فعالیت است.
همچنین «فرح پهلوی» عضو گروه‌های فراماسونری در فرانسه است و با شیوه راه‌اندازی سایت‌های هرزه‌نگاری و به انحراف کشاندن جوانان ایران به دنبال تخریب و تضعیف ارزش‌های اسلامی‌و انسانی در ایران و مبارزه با نظام جمهوری اسلامی‌است./جنبش مقابله با رسانه های بیگانه
برخی باورها و اعتقادات نادرست در بین مردم وجود دارد که به صحیح و غلط بودن آنان اشاره میکنیم. این مطلب به برخی از این باورها اشاره و آنها را اصلاح کرده است.
این باور اشتباه است. این باور که زنانی که به ارگاسم نمی‌رسند سرد مزاج هستند، احتمالا از تئوری فروید اقتباس شده که معتقد بود فقط زنانی که ارگاسم واژنی دارند، از سلامت جنسی برخوردارند و به ارگاسم رسیدن از طریق تحریک ناحیه کلیتوریس نشانه وجود یک اختلال اعصاب و روان است. امروزه این باور کاملا رد شده است. زنی که از تحریک ناحیه کلیتوریس به ارگاسم می‌رسد، به طور حتم نوعی از ارگاسم را تجربه کرده و اصلا سردمزاج نیست. به زنانی که به ارگاسم نمی‌رسند اما میل به برقراری رابطه زناشویی دارند نیز در اصطلاح طبی سردمزاج نمی‌گویند.
این باور اشتباه است. نباید زنان را به دو گروه تقسیم کرد. گرچه بیشتر زنان ارگاسم ناحیه کلیتوریس را تجربه می‌کنند و اندکی ارگاسم واژینال ولی زنانی هم هستند که تجربه رسیدن به هر 2 ارگاسم را دارند.
این باور اشتباه است. شاید به جای آنکه بگوییم برخی زنان به ارگاسم نمی‌رسند بهتر است بگوییم به ارگاسم نزدیک می‌شوند. ممکن است زنی در 30 سالگی ارگاسم را تجربه نکرده باشد اما در 32 سالگی به آن برسد. گاهی نیز زنی با همسر اول خود هرگز به ارگاسم نمی‌رسد اما در ازدواج دوم این حس را تجربه می‌کند زیرا رسیدن زن به ارگاسم تا حد زیادی به رفتار مرد و تصویرهای ذهنی که او خلق می‌کند، بستگی دارد.
اشتباه است. لذت از برقراری رابطه زناشویی مساله‌ای مجزا از رسیدن به ارگاسم است.
این باور نیز اشتباه است. بعد از تحولات قرن 20، تا مدت‌ها به ارگاسم رسیدن زنان مورد بحث بود و بسیاری از زنانی که به این نقطه لذت جنسی نمی‌رسیدند، سرد مزاج تلقی می‌شدند. مردان نیز گاهی از اینکه نمی‌توانستند همسرشان را به ارگاسم برسانند، احساس ناتوانی می‌کردند. این موضوع در آن زمان باعث شد زندگی‌های مشترک زیادی از هم پاشیده شود زیرا زنان این مساله را به ناتوانی مرد و مردان آن را به سردمزاجی زن ربط می‌دادند اما واقعیت این است که لذت جنسی برای زن مهم است و نرسیدن به ارگاسم مانع این حس نیست.
این باور اشتباه است. برخی زنان تلاش می‌کنند که وانمود کنند به ارگاسم رسیده‌اند تا رابطه‌شان با همسرشان بهتر شود در حالی که این کار به رابطه زناشویی صدمه می‌زند و از رسیدن زن به ارگاسم جلوگیری می‌کند. از سوی دیگر، دروغگویی زوج‌ها را از هم دور می‌کند. رسیدن به ارگاسم و لذت جنسی حاصل ارتباط درست و صادقانه زوج‌هاست. زن است که با راهنمایی صحیح، به همسرش می‌آموزد چطور او را به نقطه اوج لذت نزدیک کند.
اشتباه است. ارگاسم ممکن است به شیوه‌های مختلفی تجربه شود؛ همان‌طور که مثلا ما گاهی با شنیدن یک لطیفه لبخند می‌زنیم، گاهی آرام می‌خندیم و گاهی قهقهه می‌زنیم. شاید شدت یک خنده از دیگری بیشتر باشد اما همگی در پی خوشحالی بروز می‌کنند و همگی واقعی‌اند. ارگاسم نیز به هر شکلی رخ دهد، واقعی است.
این باور نیز اشتباه است. ممکن است زنی هرگز به ارگاسم نرسد اما از رابطه زناشویی با همسرش لذت ببرد و برعکس زنی به ارگاسم برسد اما چون همراه رابطه زناشویی عشق و نوازش وجود ندارد، از لحاظ روانی ارضا نشود. هدف از برقراری رابطه زناشویی رسیدن به ارگاسم نیست و این موضوع تاثیری در خوشبختی زوج‌ها ندارد هرچند همراهی آن با نوازش و لذت جنسی زوج را به هم نزدیک‌تر می‌کند.
نمی‌دانیم میانگین هوش کودکان نسل ما با میانگین هوش بچه‌های امروزی چقدر تفاوت دارد. اما بدیهی است که فراوانی نعمت به بچه‌های امروزی مهارت‌هایی را یاد می‌دهد که نسل ما در سالهای جوانی و میانسالی هم از پس آموختن‌شان برنمی‌آید. تکنولوژی با سرعت سرسام‌آوری پیش می‌رود و برای مایی که اوج مدرن بودن‌مان در کودکی به آتاری‌های دستی یا بازی‌های ابتدایی ویدئویی محدود می‌شده، پیش رفتن با این سرعت کار ساده‌ای نیست.
برای کوچولویم موبایل بخرم؟
آوا چهار ساله است. اتاقش را عروسک‌های رنگارنگ پر کرده‌اند اما هیچ چیز مثل تلفن همراه مادرش او را سرگرم نمی‌کند. مادر آوا تصمیم گرفته برای تولد چهارسالگی او برایش یک تلفن همراه هوشمند بخرد. به نظرش با چنین هدیه‌ای نه‌تنها او را ذوق‌زده می‌کند بلکه با یک تیر دو نشان دیگر هم می‌زند؛ آوا می‌تواند از این به بعد با تلفن همراه خودش با مادربزرگش صحبت کند و دلتنگی سرکار بودن پدرش را هم آسان‌تر تحمل کند و از طرف دیگر بازی‌هایی که روی گوشی‌اش نصب می‌شود، جمله همیشگی «حوصله‌ام سر رفته!» را از سر او بیرون می‌کند و به مادرش وقت بیشتری برای رسیدگی به کارهایش را می‌دهد.
موبایل‌بازی ممنوع!
با کمی اغراق می‌توانیم بگوییم که خرید تلفن همراه برای یک کودک چهار، پنج ساله بدترین گزینه ممکن است. بچه‌ها در این سن نیاز اورژانسی به برقراری ارتباط تلفنی ندارند و از طرف دیگر با چسبیدن به این تکنولوژی آسیب‌های زیادی را هم به جسم و روان خود وارد می‌کنند.
– مدام لمس کردن صفحه گوشی هنگام بازی کردن، مفاصل انگشتان را دچار مشکلاتی جدی می‌کند که درمان کردنش حتی در ابتدای ابتلا هم ساده نیست و بعد از گذشت مدتی درمان این آسیب‌ها غیرممکن هم می‌شود.
– حاصل مدام بازی کردن با گوشی، چشمی همیشه خسته است.
– این ابزارها آنقدر دلچسب هستند که بچه‌ها بعد از مدتی استفاده به آنها اعتیاد پیدا کنند و هر روز ساعت بیشتری را برای بازی با آنها اختصاص دهند، تصور نکنید این بازی‌ها فرزند شما را باهوش‌تر می‌کند. او به مرور علاوه بر مشکلات ذهنی که پژوهشگران ادعا می‌کنند سراغش می‌آید، دچار تیک‌های ظاهری هم می‌شود.
– بعضی از پژوهشگران معتقدند استفاده درازمدت از تلفن همراه، روی مغز تاثیری مخرب می‌گذارد و می‌تواند باعث ابتلا به سرطان مغز شود.
پس :
– اگر می‌خواهید به فرزندتان اجازه استفاده از تلفن همراه را بدهید، آن را روی «فلایت مود» بگذارید تا در معرض امواج مضر قرار نگیرد.
– استفاده‌تان از تلفن همراه در خانه را محدود کنید، بچه‌ها بیشتر از هر چیز از عادت‌های شما الگو می‌گیرند.
– برای استفاده از تلفن همراه محدودیت‌هایی وضع کنید. کودک چهار ساله شما نباید بیشتر از نیم‌ساعت در روز با چنین ابزاری سرگرم شود.
از نظر مادر ستاره سرگرم کردن فرزند دوساله‌اش با موبایل یک اشتباه بزرگ است. او به این عقیده پژوهشگران که امواج تلفن همراه به مغز بچه‌ها آسیب می‌زند باور دارد و به همین دلیل می‌خواهد با خرید تبلت فرزندش را با تکنولوژی آشنا کند. از نظر او دوست شدن با تکنولوژی نه‌تنها به نفع رشد ذهنی فرزندش است و به او مهارت‌های تازه‌ای می‌آموزد بلکه باعث می‌شود کمتر به او بچسبد یا در مهمانی غر بزند.
چرا بچه‌ها عاشق تبلت هستند؟
بچه‌ها دوست دارند مثل شما راه بروند،حرف بزنند و خلاصه مثل شما زندگی کنند. نگاهی به عادت‌های فرزندتان بیندازید. اگر سر شما توی کتاب باشد حتما او هم عاشق کتاب می‌شود و اگر موبایل صمیمی‌ترین دوست‌تان باشد، برای گرفتن تلفن همراه شما حتی به گریه کردن هم متوسل می‌شود.
دست‌هایش در خطر است
استفاده مداوم از صفحه‌های نمایش لمسی می‌تواند انگشتان فرزند شما را به مشکلاتی دچار کند که هیچ متخصص ارتوبدی از پس درمان‌شان برنمی‌آید. پس از تکنولوژی‌باز بودن کوچولوی‌تان ذوق‌زد نشوید.
هنوز خیلی زود است!
شاید بچه‌های چهار، پنج ساله بتوانند مهارت «تکرار یک دستورالعمل» را با کمک تبلت یاد بگیرند و از طریق پخش موسیقی، بازی کردن و لمس تصادفی صفحه زودتر از همسالانشان این توانایی ذهنی را به دست بیاورند اما سرگرم کردن کودکان دوساله با تبلت ایده خوبی به نظر نمی‌رسد.
– تکنولوژی مزایای زیادی دارد اما برای بچه‌های زیر دو سال، بازی کردن با پازل و اسباب‌بازی‌های بسیار ساده از کشف قابلیت‌های ابزارهای تکنولوژیک مفیدتر و تاثیرگذارتر است. آنها برای پرورش مهارت‌های ذهنی‌شان به مشاهده، شنیدن و لمس کردن دنیای اطراف‌شان نیاز دارند.
– بعد از رسیدن فرزندتان به سه سالگی می‌توانید برایش تبلت بخرید اما به شرط آنکه تنها نیم ساعت در روز سراغش برود. البته فرزند شما در هفت سالگی می‌تواند یک ساعت با این وسیله جذاب وقت بگذراند.
– بازی‌های ساده کودکانه نه‌تنها قدرت ذهن این کودکان را بالا می‌برد، بلکه به توانایی‌های جسمی‌شان هم کمک می‌کند. کودکی که به جای مدام نشستن روی مبل و بازی با تبلت، روی زمین قدم برمی دارد، زمین می‌خورد و گاهی خرابکاری به بار می‌آورد در هماهنگ کردن ذهن و جسمش زودتر توانا می‌شود.
پس :
– می‌دانیم که سر و کله زدن با یک بچه دو ساله آسان نیست و مادری کاری 24 ساعته است. اما این مسئولیتی است که خودتان پذیرفته‌اید و نمی‌توانید به‌خاطر سخت بودنش، راه‌های میانبر مخرب را جایگزین راه اصلی کنید.
– شما باید ساعاتی از روز را کنار فرزندتان بنشینید، اسباب‌بازی‌هایش را روی زمین بریزید و با هم بازی‌های تازه‌ای را تجربه کنید. از طرف دیگر باید به او اجازه دهید که گاهی به تنهایی با وسایلش سرگرم شود، آنها را کشف کند و حتی به قیمت خرابکاری کردن خلاقیتش را پرورش دهد.
– اگر نمی‌توانید 24 ساعته مادری کنید، او را به مهدکودک بفرستید. فرزند دو ساله شما می‌تواند به چنین محیطی خو بگیرد و در کنار همسالانش سرگرم شود. شما هم می‌توانید انرژی‌تان را برای عصر و شب ذخیره کنید تا در زمان بودنش در خانه، کم نیاورید.
علیرضا خمسه در 9 بهمن ماه سال 1331 در تهران به دنیا آمد. وی فارغ‌التحصیل رشته روانشناسی از دانشگاه شهید بهشتی است. خمسه در سال 1357 به فرانسه رفت و یک سال و نیم در مدرسه ون سن، آتلیه اگوستوبوال و آتلیه سیته یونیور سیته پاریس، دوره‌های مربوط به پانتومیم، حرکات بدنی و بازیگری را فرا گرفت. در سال 1359 به ایران بازگشت و در سال 1360 برای اولین بار مقابل دوربین سینما رفت و در فیلم «مرگ یزدگرد» بازی کرد.
